Πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των λογικά αδαών ψηφοφόρων, αγνοούν τη δεινή κατάσταση των οικονομικών της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Ο παρακάτω πίνακας δείχνει ορισμένους αριθμούς που προέρχονται από τον τελευταίο κρατικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ. Οι πολιτικοί θα πρέπει να γνωρίζουν αυτό το πρόβλημα, αλλά το δικό τους συμφέρον είναι να αναβάλουν το μέλλον και να παλέψουν για τα προνόμια της εξουσίας υποσχόμενοι στους ψηφοφόρους νέα προγράμματα, μεταφορές και φορολογικές ελαφρύνσεις (βλ. James Buchanan και Richard Wagner το 1977 βιβλίο Δημοκρατικό έλλειμμα: Η πολιτική κληρονομιά του Λόρδου Κέινς).
Εάν οι πιστώσεις του Κογκρέσου ταιριάζουν με τον προϋπολογισμό του Μαρτίου 2024, οι δαπάνες για το οικονομικό έτος 2025 (1 Οκτωβρίου 2024 έως 30 Σεπτεμβρίου 2025) θα φτάσουν τα 7,3 τρισεκατομμύρια δολάρια, σε σύγκριση με τα προβλεπόμενα έσοδα 5,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Το αποτέλεσμα θα ήταν ένα έλλειμμα 1,8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Έτσι, το επόμενο έτος το έλλειμμα του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού θα είναι 25% των δαπανών και 32% των εσόδων (οι αριθμοί που επισημαίνονται με κόκκινο στον πίνακα μου).
Αυτό το επίπεδο ετήσιου ελλείμματος έχει γίνει αρκετά τυπικό. Οι ομοσπονδιακές δαπάνες έφτασαν το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια το 2019, κορυφώθηκαν στα 3,1 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2020 και μειώθηκαν μετά την πανδημία σε 1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια κατά μέσο όρο από το 2021 έως το 2024.
Το πρόβλημα δεν προκαλείται από ετήσιες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης ή ενθουσιασμό, ούτε προκαλείται από περιστασιακές «δημόσιες σπατάλες». Το εξήντα τοις εκατό των ομοσπονδιακών δαπανών καλείται υποχρεούμαιεπειδή αποτελείται από μεγάλα προγράμματα που προβλέπονται από υφιστάμενους νόμους και κανονισμούς και δεν υπόκεινται σε ετήσιες πιστώσεις από το Κογκρέσο. Υποχρεωτικά προγράμματα είναι κυρίως η Κοινωνική Ασφάλιση, το Medicare και το Medicaid. Η κατηγορία «άλλα» περιλαμβάνει κυρίως προγράμματα εισοδηματικής βοήθειας, όπως αποζημίωση ανεργίας, προγράμματα διατροφικής βοήθειας ή συμπληρωματικό εισόδημα ασφάλειας.
Το τμήμα των ομοσπονδιακών δαπανών καλείται διακριτική (27% των δαπανών) περιλαμβάνει 900 δισεκατομμύρια δολάρια για την άμυνα συν ετήσιες πιστώσεις του Κογκρέσου για όλους τους άλλους σκοπούς.
Σε αυτές τις δύο ευρείες κατηγορίες δαπανών πρέπει να προστεθούν σχεδόν 1 τρισεκατομμύριο δολάρια (13% των δαπανών) για να πληρωθούν οι τόκοι του εθνικού χρέους. Οι πληρωμές τόκων μειώνονται καθώς μειώνονται τα επιτόκια αλλά αυξάνονται καθώς αυξάνονται τα επίπεδα χρέους.
Προσθέτοντας στα υποχρεωτικά προγράμματα αμυντικές δαπάνες και τόκους για το εθνικό χρέος, που επίσης δεν μπορούν να μειωθούν εύκολα ή γρήγορα, παίρνουμε το 86% των συνολικών δαπανών. Έτσι, μόνο το 14% των ομοσπονδιακών δαπανών είναι συμπιέσιμα ή «διακριτικά» με αυτή την έννοια. Η εξάλειψη του ετήσιου ελλείμματος χωρίς αύξηση των φόρων θα απαιτούσε την εξάλειψη όλων αυτών των «διακριτικών» δαπανών συν μια περικοπή 11% στις «ασυμπίεστες» δαπάνες (υποχρεωτικά προγράμματα, άμυνα και τόκοι για το εθνικό χρέος).
Από το 1961, οι ιστορικοί πίνακες προϋπολογισμού της OMB (βλ. Πίνακα 1.1) δείχνουν πλεονάσματα μόνο για πέντε χρόνια: 1969 και 1998-2001. Το πρόβλημα προφανώς δεν εξαρτάται από το ποιο πολιτικό κόμμα είναι στην εξουσία. Τα χρόνια ελλείμματα εξηγούν γιατί το ομοσπονδιακό χρέος που κατέχει το δημόσιο προβλέπεται να φτάσει τα 30 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το τέλος του (ημερολογιακού έτους) 2025, υπερδιπλάσιο από τα 14,2 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το τέλος της δεύτερης θητείας του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα (βλ. πίνακα 7.1).
Το εθνικό χρέος είναι μια ωρολογιακή βόμβα που θα πρέπει να εξουδετερωθεί ή θα εκραγεί κάποια στιγμή. Εάν θέλουμε να αποφύγουμε σημαντικές αυξήσεις φόρων ή αθέτηση πληρωμών για το εθνικό χρέος, θα χρειαστούμε μια θεμελιώδη επαναξιολόγηση των λειτουργιών και του πεδίου εφαρμογής της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
******************************
Η κυβέρνηση πνίγεται στα χρέη
Πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των λογικά αδαών ψηφοφόρων, αγνοούν τη δεινή κατάσταση των οικονομικών της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Ο παρακάτω πίνακας δείχνει ορισμένους αριθμούς που προέρχονται από τον τελευταίο κρατικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ. Οι πολιτικοί θα πρέπει να γνωρίζουν αυτό το πρόβλημα, αλλά το δικό τους συμφέρον είναι να αναβάλουν το μέλλον και να παλέψουν για τα προνόμια της εξουσίας υποσχόμενοι στους ψηφοφόρους νέα προγράμματα, μεταφορές και φορολογικές ελαφρύνσεις (βλ. James Buchanan και Richard Wagner το 1977 βιβλίο Δημοκρατικό έλλειμμα: Η πολιτική κληρονομιά του Λόρδου Κέινς).
Εάν οι πιστώσεις του Κογκρέσου ταιριάζουν με τον προϋπολογισμό του Μαρτίου 2024, οι δαπάνες για το οικονομικό έτος 2025 (1 Οκτωβρίου 2024 έως 30 Σεπτεμβρίου 2025) θα φτάσουν τα 7,3 τρισεκατομμύρια δολάρια, σε σύγκριση με τα προβλεπόμενα έσοδα 5,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Το αποτέλεσμα θα ήταν ένα έλλειμμα 1,8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Έτσι, το επόμενο έτος το έλλειμμα του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού θα είναι 25% των δαπανών και 32% των εσόδων (οι αριθμοί που επισημαίνονται με κόκκινο στον πίνακα μου).
Αυτό το επίπεδο ετήσιου ελλείμματος έχει γίνει αρκετά τυπικό. Οι ομοσπονδιακές δαπάνες έφτασαν το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια το 2019, κορυφώθηκαν στα 3,1 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2020 και μειώθηκαν μετά την πανδημία σε 1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια κατά μέσο όρο από το 2021 έως το 2024.
Το πρόβλημα δεν προκαλείται από ετήσιες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης ή ενθουσιασμό, ούτε προκαλείται από περιστασιακές «δημόσιες σπατάλες». Το εξήντα τοις εκατό των ομοσπονδιακών δαπανών καλείται υποχρεούμαιεπειδή αποτελείται από μεγάλα προγράμματα που προβλέπονται από υφιστάμενους νόμους και κανονισμούς και δεν υπόκεινται σε ετήσιες πιστώσεις από το Κογκρέσο. Υποχρεωτικά προγράμματα είναι κυρίως η Κοινωνική Ασφάλιση, το Medicare και το Medicaid. Η κατηγορία «άλλα» περιλαμβάνει κυρίως προγράμματα εισοδηματικής βοήθειας, όπως αποζημίωση ανεργίας, προγράμματα διατροφικής βοήθειας ή συμπληρωματικό εισόδημα ασφάλειας.
Το τμήμα των ομοσπονδιακών δαπανών καλείται διακριτική (27% των δαπανών) περιλαμβάνει 900 δισεκατομμύρια δολάρια για την άμυνα συν ετήσιες πιστώσεις του Κογκρέσου για όλους τους άλλους σκοπούς.
Σε αυτές τις δύο ευρείες κατηγορίες δαπανών πρέπει να προστεθούν σχεδόν 1 τρισεκατομμύριο δολάρια (13% των δαπανών) για να πληρωθούν οι τόκοι του εθνικού χρέους. Οι πληρωμές τόκων μειώνονται καθώς μειώνονται τα επιτόκια αλλά αυξάνονται καθώς αυξάνονται τα επίπεδα χρέους.
Προσθέτοντας στα υποχρεωτικά προγράμματα αμυντικές δαπάνες και τόκους για το εθνικό χρέος, που επίσης δεν μπορούν να μειωθούν εύκολα ή γρήγορα, παίρνουμε το 86% των συνολικών δαπανών. Έτσι, μόνο το 14% των ομοσπονδιακών δαπανών είναι συμπιέσιμα ή «διακριτικά» με αυτή την έννοια. Η εξάλειψη του ετήσιου ελλείμματος χωρίς αύξηση των φόρων θα απαιτούσε την εξάλειψη όλων αυτών των «διακριτικών» δαπανών συν μια περικοπή 11% στις «ασυμπίεστες» δαπάνες (υποχρεωτικά προγράμματα, άμυνα και τόκοι για το εθνικό χρέος).
Από το 1961, οι ιστορικοί πίνακες προϋπολογισμού της OMB (βλ. Πίνακα 1.1) δείχνουν πλεονάσματα μόνο για πέντε χρόνια: 1969 και 1998-2001. Το πρόβλημα προφανώς δεν εξαρτάται από το ποιο πολιτικό κόμμα είναι στην εξουσία. Τα χρόνια ελλείμματα εξηγούν γιατί το ομοσπονδιακό χρέος που κατέχει το δημόσιο προβλέπεται να φτάσει τα 30 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το τέλος του (ημερολογιακού έτους) 2025, υπερδιπλάσιο από τα 14,2 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το τέλος της δεύτερης θητείας του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα (βλ. πίνακα 7.1).
Το εθνικό χρέος είναι μια ωρολογιακή βόμβα που θα πρέπει να εξουδετερωθεί ή θα εκραγεί κάποια στιγμή. Εάν θέλουμε να αποφύγουμε σημαντικές αυξήσεις φόρων ή αθέτηση πληρωμών για το εθνικό χρέος, θα χρειαστούμε μια θεμελιώδη επαναξιολόγηση των λειτουργιών και του πεδίου εφαρμογής της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
******************************
Η κυβέρνηση πνίγεται στα χρέη
